Wielu opiekunów psów zmaga się z łupieżem u swoich czworonogów. Pozornie może się wydawać, że to błaha sprawa, jednak ten defekt kosmetyczny czasem jest objawem głębszego problemu. Chcesz się dowiedzieć, jakie są przyczyny łupieżu u psa, jak mu zapobiegać? Przeczytaj. Czym jest łupież u psa? Przyczyny łupieżu u psaZła dietaNieprawidłowa pielęgnacjaStresChorobyWiek psaAlergieNiedobór witaminJak się pozbyć łupieżu u psa? Czym jest łupież u psa? Najprościej rzecz ujmując, jest to nieprawidłowo lub nadmiernie złuszczony naskórek. Można go zaobserwować pod postacią niewielkich białych płatków na sierści, zlokalizowanych najczęściej w okolicach grzbietu. Może mieć różne natężenie, od niemal niezauważalnego, aż po bardzo intensywny, pokrywający niemal cały grzbiet psa. Ponadto towarzyszą mu najczęściej: zaczerwienienie,ogólnie zła kondycja sierści (brak połysku, należytej sprężystości),suchość skóry, lub łojotok, skóra tłusta w dotykuświąd powodujący uporczywe drapanie,zwiększona utrata włosów w pewnych miejscach,intensywne lub przedłużające się linienie,nieprzyjemny zapach skóry,obecność wykwitów skórnych (krost, strupów). Przyczyny łupieżu u psa Jeżeli łupież występuje u psa dłużej niż 3-4 tygodnie, może być objawem choroby. Trzeba koniecznie obserwować w tym okresie zmiany zachowania czworonoga, jego reakcje i, jak wspomniano wcześniej, udać się do lekarza weterynarii. Zła dieta Zła dieta to bardzo częsta przyczyna występowania łupieżu u psów. Łupież może pojawić się w przypadku, gdy dajesz psu pokarm niezbilansowany, niskiej jakości, np. resztki ze stołu. Podawanie nieregularnych, małych porcji posiłków również może się przyczynić do wystąpienia łupieżu u psa. Jedną z przyczyn wynikających z niewłaściwej diety jest niedobór aminokwasów, kwasów tłuszczowych, witamin oraz mikro- i makroelementów. Nie należy zapominać również o wielonienasyconych kwasach tłuszczowych, takich jak Omega -3 (np. kwas linolenowy) oraz Omega -6 (np. kwas linolowy). Niedobory wskazanych składników odżywczych są często przyczyną problemów skórnych. Aby zapobiec problemowi łupieżu spowodowanego złą dietą: podawaj psu zbilansowaną gotową karmę pełnoporcjową, dbaj, by posiłki psa były regularne i odpowiednio dawkowane. Karmy gotowe są dobrze zbilansowane i nie wymagają dodatkowego wzbogacania o witaminy, mikro i makroelementy. Jeśli Twój pies je kompletne i zbilansowane jedzenie, a występuje u niego łupież, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby ustalić przyczynę tego stanu. Nieprawidłowa pielęgnacja Często przyczyną psiego łupieżu jest zła higiena. Pamiętaj, że pielęgnacja sierści powinna być dostosowana do specyfiki rasy. Inaczej pielęgnujemy szatę pudla czy Yorkshire terriera, inaczej owczarka podhalańskiego. Po wystąpieniu pierwszych objawów łupieżu zastanów się, czy dostatecznie często czeszesz i kąpiesz swojego pupila. Na ogół nie zaleca się zbyt częstych kąpieli psów, jednak w niektórych okolicznościach nie należy ich zaniedbywać, zwłaszcza wtedy, gdy sierść psa jest widocznie brudna lub wydziela nieprzyjemny i nienaturalny zapach. Błędem w pielęgnacji pupila jest również używanie niewłaściwych środków pielęgnacyjnych. Do tego celu stosujemy jedynie preparaty dedykowane psom. Ludzkie kosmetyki są absolutnie niewskazane dla naszych czworonożnych przyjaciół. Wybieraj więc zawsze delikatny szampon przeznaczony do takiego rodzaju sierści, jaką ma Twój pies. Jak dobrać kosmetyk dla psa z łupieżem? Najlepiej udaj się po poradę do lekarza weterynarii. Łupież spowodowany łojotokiem i ten wynikający z suchej i podrażnionej skóry wymaga innego postępowania pielęgnacyjnego. Sklepy zoologiczne i lecznice weterynaryjne oferują całą gamę różnych preparatów. Po kąpieli dokładnie spłucz szampon z psiej sierści. Kąp psa z częstotliwością zaleconą przez lekarza. Kolejną przyczyną łupieżu u psów wynikającą z niewłaściwej pielęgnacji jest zbyt rzadkie szczotkowanie. Pamiętaj, by tę czynność wykonywać przynajmniej raz w tygodniu. W przypadku niektórych ras należy szczotkować sierść codziennie lub okresowo poddawać ją specjalistycznym zabiegom, takim jak na przykład trymowanie. Kiedy nie szczotkujesz odpowiednio często swojego psa, komórki jego skóry nie będą właściwie ukrwione, martwy włos nie zostanie usunięty, co w konsekwencji może prowadzić do powstania łupieżu. Stres Wizyta w lecznicy, nadmierny hałas, pojawienie się nowego psa lub dziecka w domu, dłuższa nieobecność opiekuna, brak ruchu, zmiany w otoczeniu, narażenie na agresję, awersyjny trening mogą być przyczyną stresu dla psa. Chroniczny stres może prowadzić do wystąpienia łupieżu. Dlatego przemyśl, czy przed pojawieniem się łupieżu u psa nie był on narażony na sytuacje wywołujące jego niepokój, np. nie zmieniłeś miejsca zamieszkania, Twój pupil nie jest zmuszony do długiego przebywania w domu, nie zostawiasz go w zbyt małym pomieszczeniu. Jeśli tak się dzieje, usuń źródło stresu, a gdy okaże się to niemożliwe, postaraj się przyzwyczaić swojego czworonoga do zaistniałej sytuacji. Gdyby Twoje działania były nieskuteczne, a pies nadal wykazywał oznaki niepokoju, udaj się po pomoc do specjalisty – lekarza weterynarii lub behawiorysty. W przypadku wystąpienia stresu u psa należy przede wszystkim zastanowić się, co jest głównym jego źródłem. Jak możesz pomóc psu, u którego obserwujesz stres? Możesz wtedy zastosować następujące metody: wprowadzaj jak największą ilość wzmocnień pozytywnych, zwłaszcza podczas treningów z czworonogiem;urozmaicaj psią aktywność – pozwala ona na rozładowanie frustracji. Możesz na przykład zaproponować swojemu psu zabawy węchowe, takie jak mata węchowa lub Nosework. Zostawienie psu zabawki do żucia lub bezpiecznego gryzaka, podobnie jak trening węchowy, pozwoli zwierzęciu rozładować frustrację;wprowadzaj psu jasne zasady, które są egzekwowane przez wszystkich domowników;wprowadzaj rutynę do rozkładu dnia, gdyż pozwala ona na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa u Twojego czworonoga;przeprowadź z psem trening zostawiania go samego w domu;staraj się zniwelować wrażliwość psa na stresor np.: wykorzystując odpowiednie treningi stopniowo oswajające go z bodźcem;jeśli Twój zestresowany pies pozytywnie reaguje na uścisk, pomyśl o specjalnym ubraniu antystresowym;ucz psa spokojnego odpoczywania w domu. Choroby Łupież może zostać spowodowany inwazją pasożytów, takich jak: pchły, nużeńce, świerzbowce, roztocza Cheyletiella i wszy. Cheyletiella yasguri jest rodzajem pasożyta, który żeruje na psach, przy czym nasz pupil może dość łatwo zarazić się nim od innego chorego zwierzęcia, z którym ma on bliższy kontakt, np. podczas spaceru czy odwiedzin. Choroba nosi też nazwy „łupież wędrujący” i „łupież chodzący”, ponieważ wywołujące ją roztocza, widoczne gołym okiem jako białe plamki na ciele psa, szybko się przemieszczają. W zależności od odporności organizmu czworonoga objawy mogą być silniejsze lub słabsze. Zazwyczaj w początkowym stadium naskórek ulega nadmiernemu łuszczeniu się, jednak wraz z rozwojem choroby może dojść do innych nieprzyjemnych dolegliwości, takich jak świąd powodujący łysienie czy rumień. W zakażonych miejscach tworzą się strupy. Rozpoznanie wymaga wykonania badań mikroskopowych, zatem najlepszą opcją będzie udanie się do lekarza weterynarii w celu pobrania próbek. Leczenie polega na stosowaniu preparatów spot on. Dlatego często kontroluj stan skóry swojego podopiecznego. Celem zdiagnozowania obecności pasożytów zgłoś się do lekarza weterynarii, który: wykona badanie zeskrobin w celu potwierdzenia obecności nużeńca,zleci posiew, aby sprawdzić, jakie bakterie i grzyby biorą udział w zakażeniu,zleci trichogram, który pozwala również wykluczyć lub potwierdzić choroby pasożytnicze. Samodzielnie możesz wykonać próbę bibułową, która pozwoli potwierdzić obecność odchodów pcheł. Najważniejsza jest jednak profilaktyka polegająca na podawaniu preparatów przeciw pasożytom. Na rynku jest ich bogaty wybór. Stosowanie specyfiku warto jednak omówić z lekarzem weterynarii, który zna Twojego psa i na pewno najlepiej dobierze odpowiedni dla niego preparat. Bardzo ważne jest, by posprzątać dokładnie otoczenie zwierzęcia: wyprać jego legowiska, dokładnie odkurzyć podłogi, wyprać dywany, co pomoże uniknąć inwazji pasożytów w przyszłości. Choroby skóry rzadko kojarzą się nam z problemami endokrynologicznymi, natomiast nieprawidłowości w działaniu hormonów są przyczyną wielu problemów dermatologicznych, w tym łupieżu. Stan sierści i jej wzrost jest uwarunkowany utrzymaniem równowagi hormonalnej. Jakie choroby są przyczyną wstąpienia łupieżu u psa? Najczęstsze zmiany hormonalne prowadzące do zmian skórnych, w tym łupieżu, to: niedoczynność tarczycy, która objawia się uogólnionym spowolnieniem tempa metabolizmu. Występuje w postaci pierwotnej i wtórnej. Wśród objawów choroby można wyróżnić: tycie, zaparcia naprzemiennie z biegunkami, osowiałość czy zwiększenie wrażliwości na zimno. Występuje łojotok oraz charakterystyczne wyłysienia na bokach tułowia i nosie psa, a także tzw. „szczurzy ogon”. Leczenie polega na podawaniu syntetycznego odpowiednika hormonu; cukrzyca to kolejne schorzenie mogące się przyczynić do powstania łupieżu u psów. Kiedy więc zaobserwujesz u swojego pupila niepokojące objawy, takie jak zwiększone pragnienie i łaknienie przy jednoczesnym spadku masy ciała, niezwłocznie udaj się do lekarza weterynarii, który zleci odpowiednie leczenie. Choroby tej nie można całkowicie wyleczyć, jednak wczesne podjęcie terapii pomoże psu cieszyć się życiem jeszcze przez długi czas. Lekarz weterynarii z pewnością zleci wówczas pupilowi insulinę w postaci podskórnych zastrzyków. Pamiętaj, że lek ten należy podawać regularnie i we wskazanych dawkach. Należy również stale sprawdzać, czy zlecona dawka jest odpowiednia i czy wyniki psa są dobre. Psy, które chorują na cukrzycę, powinny mieć zapewnioną aktywność fizyczną. Opiekun musi pilnować również właściwej diety psa, dobranej przez lekarza. Wiek psa Łupież może być spowodowany wiekiem psa, na starość zmienia się bowiem metabolizm skóry. Stary pies jest bardziej podatny na różne choroby, dlatego w tym okresie życia naszego czworonożnego przyjaciela zapewnij mu szczególną opiekę lekarza weterynarii. Alergie Bardzo często łupież może wskazywać na obecność alergii u psa. W ten sposób objawia się zarówno alergia pokarmowa jak i alergia na czynniki wziewne (tzw. powietrznopochodne, np. roztocza) czy alergia kontaktowa. Leczenie alergii u psa to proces złożony. Warto mieć na uwadze, że w przypadku nadwrażliwości na alergeny w pokarmach, proces usuwania ich z organizmu może trwać nawet 8 tygodni. Alergia pokarmowa u psów może wystąpić w każdym momencie życia czworonoga oraz o dowolnej porze roku. Jeśli zauważysz u pupila niepokojące objawy, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Niedobór witamin Aby psia sierść była w doskonałej kondycji, niezbędne są witaminy, wśród których największe znaczenie mają witamina A, E, B2, B3, B6, C oraz biotyna. Dostarczenie nieodpowiedniej ilości witamin w posiłkach może skutkować wystąpieniem łupieżu. Dlatego tak ważne jest stosowanie kompletnego i zbilansowanego pokarmu dla psów. I tak na przykład witamina A zapobiega łojotokowi, łagodzi świąd i podrażnienia, zaś witaminy z grupy B redukują możliwość wystąpienia zmian skórnych. Jak się pozbyć łupieżu u psa? Kiedy już zaobserwujemy występowanie tego problemu u swojego podopiecznego, nie podejmujmy działań na własną rękę. Udajmy się ze zwierzęciem do lekarza weterynarii, który zleci odpowiednie postępowanie w zależności od przyczyny łupieżu np.: zmianę diety, leczenie przeciwpasożytnicze, kąpiele pielęgnacyjne i lecznicze. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 132 Brak głosów. Oceń artykuł!Czy Szczurzy ogon do lecz.kanał. 25mm 15-40 można podawać dzieciom? Czy Szczurzy ogon do lecz.kanał. 25mm 15-40 wpływa na sen? Czy Szczurzy ogon do lecz.kanał. 25mm 15-40 ma wpływ na odchudzanie? Czy Szczurzy ogon do lecz.kanał. 25mm 15-40 działa po alkoholu? Czy Szczurzy ogon do lecz.kanał. 25mm 15-40 uzależnia?
Ogon psa jest postawiony sztywno i wysoko. Pies nieruchomieje, jego ciało zastyga w bezruchu. Zdarza się, że pies stroszy sierść na kręgosłupie. Celem
Useme Znajdź Zlecenie Umowa o dzieło O Pracy Zdalnej Dla copywritera Dla grafika Dla programisty Dla freelancera Znajdź Zlecenie Wybierz Strona Połącz przez: Subscribe Powiadom o 0 komentarzy Inline Feedbacks View all comments Popularne tagi:blog CMS copywriting design fabryka sucharów font fonty freelancer freelancer: jak zacząć grafika grafika rastrowa grafika wektorowa horoskop freelancera html humor freelancera inkscape inkscape podstawy it java języki programowania klient krzywe beziera logo marketing narzędzia dla copywriterów nauka copywritingu nauka grafiki nauka programowania nauka projektowania portfolio praca zdalna programowanie projektowanie projektowanie graficzne seo seo copywriting social media synonimy system CMS teksty synonimizowane tutorial typografia wordpress wtyczki znaczniki Kontakt: Napisz do nas na: kontakt@ Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do twoich potrzeb. Każdy może zaakceptować pliki cookies albo ma możliwość wyłączenia ich w przeglądarce, dzięki czemu nie będą zbierane żadneInne klasyczne objawy zespołu ogona końskiego to: Trudności z oddawaniem moczu. Zaburzenia czucia w okolicy krocza i w części grzbietowej uda. Brak ochoty do skakania, choć występuje zgięcie kolanowe. Stopniowy niedowład kończyn tylnych. Nieleczony zespół ogona końskiego może doprowadzić do kalectwa psa i całkowitejOdpowiedzi Dla Ciebie nie ma ma np dla kota . koty dlatego nigdy nie zjedza ogona szczura bo ogolnie chodzi o jedzenie ogona ;p a ty chyba go nie zjesz co ?;p :)hehe niektórzy ludzie twierdzą że W OGONIE szczura znajduje się trucizna, ale rzekomo ona jest wytwarzana tylko u to W ogonie, a nie NA, więc głaskając i tak nic nam by się nie stało, nawet gdyby ta trucizna w środku była. xDtata mi opowiadał, że trucizna jednak jest, bo jak jego kot przyniósł do domu szczura i go zjadł(zauważyli tylko szczątki szczura), ogon nadgryziony to że kot okropnie się męczył i zaraz prawie zdechł. blocked odpowiedział(a) o 18:36 to taki MIT , ze szczury maja w ogonach strychninę ( to taka trucizna ). Od razu ci mówię , ze to absolutna bzdura i nie wiem kto to wymyślił. EKSPERTfaflimilia odpowiedział(a) o 20:30 To znaczy , że są na nim trujące bakterie . ;3 sevio odpowiedział(a) o 10:46 blocked odpowiedział(a) o 10:46 Czyli bakterie ma zaraza taka niby nie dotykaj lepiej Gabis<3 odpowiedział(a) o 11:23 Yyy,żal mi kogoś kto ci to powiedział!;pMoja koleżanka ma szczurcia i głaszcze go po ogonie i wgl,.i nie myje rąk i je kanapkę i nic jej nie jest;) To znaczy że ktoś Ci piękną bajkę opowiedział a Ty uwierzyłaś naiwnie. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Tłumaczenia w kontekście hasła "ogon z eklerku" z polskiego na angielski od Reverso Context: "Znalazłem szczurzy ogon z eklerku" Tego typu skandaliczne rzeczy. Krótkie i długie, puszyste lub gładkie, zakręcone lub zwisające – chciałoby się rzec: ile psów, tyle ogonów! To zdecydowanie najbardziej ruchliwa część ciała czworonoga. Merdający kojarzy nam się z bezgranicznym szczęściem pupila, zaś podkulony uznajemy za oznakę strachu. Okazuje się jednak, że psi ogon może nam powiedzieć o stanie naszego pupila znacznie więcej, niż nam się wydaje. Jak zatem rozszyfrować te informacje? To w jaki sposób nasz przyjaciel trzyma swój ogon, jak nim macha, jak nosi go w konkretnej sytuacji informuje nas o nastroju i nastawieniu psa. Dzięki obserwacji tej jednej części ciała możemy dowiedzieć się, czy nasz pies czuje się pewnie, boi się czy waha. Co istotne, ta „ogonowa komunikacja” jest nieuświadomiona. Pupil nie potrafi kontrolować tych sygnałów, podobnie jak człowiek nie może zapanować nad pewnymi odruchami. Warto zatem nauczyć się, co mówi psi ogon! Trochę historii… By zrozumieć „działanie” ogonowej komunikacji, warto odnieść się do dzikich przodków naszych pupili – wilków. Jak wiadomo, wszystkie czworonogi komunikują się ze sobą głównie za pomocą zmysłu węchu i zapachów. Gruczoły zapachowe u psów umiejscowione sa pod ogonem – to dlatego psiaki tak pieczołowicie obwąchują się tam podczas każdego spotkania. Jednak w dzikim stadzie ta komunikacja jest szczególnie dobrze dostrzegalna. Wilk, który w stadzie czuje się pewnie, nosi ogon w górze – a ta pozycja sprawia, że jego Ta pozycja ogona sprawia, że jego zapach jest dobrze wyczuwalny – i w ten sposób zwierzę podkreśla swoją pozycję, mówiąc „jestem tu władcą”. Wystarczy jednak, że w pobliżu pojawi się osobnik silniejszy – wówczas ogon wilka natychmiast opada w dół, a po chwili zostaje wręcz wciśnięty pomiędzy tylnie łapy. W ten sposób osłania swój gruczoł zapachowy, jakby chciał przekonać silniejszego osobnika, że wcale go tu nie ma. Taka postawa oznacza uległość, podporządkowanie się, a także strach. W przypadku dalszego eksponowania władczej postawy wilk mógłby zostać zaatakowany przez silniejsze zwierzę, dlatego poddaje się, by uniknąć konfrontacji. Podobne zachowania możemy zaobserwować na co dzień u swoich pupili. Ogon jak wskaźnik Według Konrada Lorenza, austriackiego psychologa uhonorowanego nagrodą Nobla i wybitnego znawcy psów, z położenia psiego ogona można jak z otwartej książki odczytać stan odwagi psa w danej chwili. Kiedy jest szczęśliwy i zadowolony, np. podczas relaksującego spaceru ze swoim panem, psi ogon zwykle luźno opada. Kiedy coś zainteresuje pupila lub wzbudzi jego czujność, ogon zwierzaka z pewnością lekko uniesie się do góry. Sygnałem wysyłanym przez ogon pupila jest również merdanie, które wbrew pozorom nie zawsze jest oznaką radości. Owszem, kiedy pies wita swojego pana lub znajomego czworonoga, dość żywiołowo macha ogonem i radośnie trąca nosem towarzysza. To sygnał, którego nie da się błędnie odczytać – ogon unosi się wówczas do góry lub odchyla się od linii ciała i zakreśla szerokie łuki w powietrzu. W ten sposób pupil wyraża radość. Ale merdanie może być także… ostrzeżeniem! Wysokie, sztywne ruchy ogona, zwłaszcza w połączeniu z wyprostowaną postawą mogą oznaczać zdenerwowanie i agresję. Z kolei szybkie, niskie machnięcia to oznaka uległości. Jeśli chcesz dowiedzieć się, co mówi psi ogon, warto zwrócić uwagę także na intensywność merdania. Powolne, delikatne machanie to oznaka zainteresowania, ale także niepewności. Luźne, lecz dynamiczne ruchy ogona towarzyszą zabawie, poszukiwaniom zaginionej piłeczki w wysokiej trawie lub śledzeniu ciekawego zapachu odnalezionego na ziemi. Ogon trzymany nieruchomo to z kolei oznaka skupienia, którą można dostrzec np. w oczekiwaniu na kolejny rzut ulubioną piłeczką. Badania merdania By dowiedzieć się, co mówi nam psi ogon, zespół naukowców z Uniwersytetu w Trento postanowił przeprowadzić badania nad…merdaniem. Eksperyment polegał na pokazywaniu czworonogom filmów z udziałem innych psów i rejestrowaniu ich reakcji, zmian tętna. Gdy na ekranie pojawiał się wyraźnie agresywny pies, biorące udział w badaniu czworonogi jeżyły sierść i wychylały ogon wyraźnie w lewo. Z kolei gdy filmowy pies był nastawiony przyjaźnie, ogony psich obserwatorów wychylały się bardziej w prawo. Wyniki eksperymentu włoskich naukowców potwierdzają wcześniejsze analizy, przeprowadzone przez brytyjskich badaczy z Uniwersytetu Lincolna. Wynika z nich, że dostrzegając agresję u innych czworonogów, psy odwracają głowę w lewo, natomiast w reakcji na zadowolenie czworonożnych kolegów – w prawo. Zdaniem badaczy wynika to z tego, że u psów – podobnie jak u ludzi – prawa półkula mózgu odpowiada za ruchy lewej strony ciała i na odwrót. Każda z półkul ogrywa inną rolę w odczuwaniu pozytywnych lub negatywnych emocji. To, co mówi psi ogon, stanowi bardzo ważny element komunikacji czworonoga z otoczeniem. Jednak nie jedyny! Jeśli chcemy właściwie zrozumieć sygnały wysyłane przez psa – nie tylko własnego, ale także obcego – warto obserwować także ruchy jego zadu, głowy, uszu i łap. Czworonożna mowa ciała często wyraża więcej niż tysiąc słów. Psy rozumieją się bezbłędnie. Ludziom w zrozumieniu tych sygnałów czasem trzeba jeszcze pomóc. Przydatne mogą okazać się publikacje książkowe, wyjaśniające meandry psiego umysłu. . 370 254 160 294 360 16 22 31