Kup teraz: Bill Bryson - Piknik z niedźwiedziami za 10,00 zł i odbierz w mieście Łowicz. Szybko i bezpiecznie w najlepszym miejscu dla lokalnych Allegrowiczów.

2 126 837 tekstów, 19 876 poszukiwanych i 270 oczekujących Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów. Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków! Reklama | Kontakt | FAQ Polityka prywatności

29 Do dołu Autor Wątek: [Polityka] Północny wschód czyli "Tańczący z Niedzwiedziami" (Przeczytany 183543 razy) 0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.
Zwierzęta hodowane w znacznym stopniu zatracają instynkt i możliwości samozachowawcze. Ażeby przetrwać muszą być przez nas karmione, ochraniane, wspomagane itp. Nie inaczej dzieje się z psami. Wszelkie rasy psów są tworem sztucznym, ukształtowanym przez człowieka. Uważam, że z ogromnej liczby ras psów, tylko nieliczne potrafiłyby przetrwać w warunkach naturalnych. Do takich zaliczam część ras psów sklasyfikowanych przez FCI w grupie V (szpice i psy w typie pierwotnym), które były kształtowane przez życiowe okoliczności i pewien dyktat potrzeb ludzkich, zbliżony do naturalnych uwarunkowań. Chodzi zwłaszcza o szpice północy - skandynawskie, syberyjskie (w tym eskimoskie), z północnych rejonów Kanady i Stanów Zjednoczonych i itp., japońskie. Przedmiotem zainteresowania jest karelski pies na niedźwiedzie. Jednak tytułem wstępu, ze względu na pewne wspólne cechy, poruszę ogólną charakterystykę w/w psów. Nieco razi mnie używana pejoratywna nazwa „psy ras pierwotnych", a zwłaszcza „psy ras prymitywnych". Pojęcie „prymityw" może kojarzyć się z tępym, ograniczonym, nierozgarniętym indywiduum. W moim przekonaniu szpice, w zwłaszcza szpice północy należą do najinteligentniejszej, niebywale samodzielnej, przedsiębiorczej, zaradnej grupy psów. Znana jest opowieść o pozostawionych w lodach Antarktydy akita inu, które potrafiły samodzielnie przetrwać kilka lat. Ta autentyczna opowieść podkreśla niepospolitość i dzielność rasy akita inu. W 1957 roku grupa japońskich polarników wyruszyła na podbój bieguna południowego. Towarzyszyły im, jako siła pociągowa, wspomniane psy. Niesprzyjające warunki przesądziły o konieczności przerwania ekspedycji. W lodach Antarktydy pozostawiono cały sprzęt i 20 akit. Wywołało to ogromne oburzenie miłośników zwierząt na całym świecie. Po trzech latach podjęto nową wyprawę. W dawnym obozowisku znaleziono 12 z pozostawionych 20 psów, były zdrowe i w dobrej kondycji. Jednoznacznie stwierdzono, że aby przeżyć musiały polować na foki i inne zwierzęta polarne, w promieniu nawet do 100 km od obozowiska. Dla uczczenia tych psów, cesarz Hirohito kazał wznieść koło wieży telewizyjnej w Tokio pomnik, odlanych z brązu, naturalnej wielkości 12 akit. Ten wyraz uznania dzielności psów, jakkolwiek dotyczy konkretnych egzemplarzy, w moim przekonaniu, może dotyczyć również innych szpiców. Jack London w książce „Biały kieł" opisuje niebywałą wytrwałość, dzielność i siłę husky. Myślę, że wspomnianemu Autorowi chodziło o alaskan malamute. Inny pisarz James Oliver Curwood w swoich niezwykle barwnych opowieściach, również opisuje dzielność psów północy. Szpice skandynawskie itp. to wyjątkowe, wytrwałe i niezależne zwierzęta. Dobrze sprawdzają się w różnego typu współpracy z człowiekiem. Są odważne i pewne siebie. Doskonałe jako siła pociągowa, sprawdzające się w łowiectwie. Nie przejawiają skłonności do złośliwej agresji, na ogół są zwierzętami spokojnymi. Pamiętać jednak należy, że każdy pies, niewłaściwie prowadzony, prędzej czy później stanie się dewiantem o nieobliczalnych reakcjach. Skutkiem tego bywa izolowany co pogarsza tym samym całą sprawę (patrz artykuł: „Pogryzienie przez sztachety"). W miejscowości gdzie mieszkam, mam możność obserwowania alaskan malamute, który całymi dniami samotnie siedzi w ogródku. Ten pies stanowi zaprzeczenie opinii o rasie czworonogów spokojnych, komunikatywnych, nie agresywnych. Pojawienie się kogokolwiek w pobliżu płotu, zwłaszcza z psem, wyzwala niewłaściwą wspomnianej rasie reakcję niepohamowanej agresji, wręcz „szału wściekłości". Niech ta informacja stanowi memento dla wszelkich posiadaczy psów, że niewłaściwe traktowanie zwierzęcia może wykoślawić każdego czworonoga, również szpica północy. Zajmijmy się naszym bohaterem tj. karelskim psem na niedźwiedzie. Najpierw muszę wymienić innego, o podobnym umaszczeniu, czarno - białego psa - łajkę rosyjsko europejską. Różnica w stosunku do karelczyka jest na tyle niewielka, że znawcy mogą mieć trudność z rozróżnieniem. Pisałem, że polityka nie omija psów. Podczas wojny rosyjsko - fińskiej w latach 1939 - 1940 pogłowie opisywanych zwierząt wyginęło niemal zupełnie. Kilka egzemplarzy wywieziono na zachód i w okolicy Turku zainicjowano odbudowę rasy. W 1946 roku Finowie złożyli do FCI wzorzec rasy i w kolejnym dwudziestoleciu pogłowie znacznie zwiększyło się. Z historyczno - politycznych „dziwolągów kynologicznych", warto odnotować, że w 1957 roku władze ZSRR wydały ksenofobiczne zarządzenie informujące o występowaniu łajki tylko w granicach Związku Sowieckiego. Wprawdzie rosyjska odmiana to nieco mocniej zbudowany i nieznacznie wyższy pies, jest jednak bliźniaczo podobny do karelskiego psa na niedźwiedzie. W Finlandii i Karelii omawiany pies znany był od dawna jako myśliwski pies użytkowy. Uporządkowana hodowla rasy datowana jest od polowy lat trzydziestych XX wieku. Uważa się, że protoplastami rasy były psy pochodzące z terenów okolic jeziora Ładoga po północną Karelię. Rasa w Polsce. Autorytet polskie kynologii - Lubomir Smyczyński podaje, że pierwsza para karelczyków przybyła do naszego Kraju w 1961 roku, po kongresie FCI w Helsinkach, jako dar tamtejszego Związku Kynologicznego. Hodowlę zapoczątkowali myśliwi. Kolejne importy z Finlandii i Szwecji miały miejsce na początku lat 1970-ych. Odnoszę wrażenie, że do dzisiejszego dnia głównie środowisko myśliwych zajmuje się hodowlą rasy. Gwoli ścisłości, w internetowym opracowaniu na temat omawianego szpica, autorstwa Ewy Szeligi - Szeremety występuje informacja o wcześniejszym pojawieniu się w Polsce łajki karelo - fińskiej. Polecam to doskonałe, szczegółowe opracowanie historii karelskiego psa na niedźwiedzie. (Ewa Szeliga- Szeremeta „Historia Karelczyków"). Wszystkie łajki (od rosyjskiego słowa łajat' -szczekać) są do siebie podobne. Pewnym wyróżnikiem psa karelskiego (podobnie jak łajki rosyjsko - europejskiej) jest czarno biała szata. Spotyka się też egzemplarze o czarnym umaszczeniu i lekko prześwitującym brązowym podszerstku (tzw. czerń niedźwiedzia). Pogłowie jest ustabilizowane i pozostaje najczęściej w rękach entuzjastów tych psów, zwłaszcza myśliwych. Na wystawach pojawiają się pojedyncze egzemplarze. A szkoda gdyż jest to bardzo ładny pies i z wielu powodów zasługuje na rozpropagowanie. Jego walory użytkowe są znane. Samodzielnie tropiący zwierzynę karelczyk zachowuje się cicho. Szczeka, przywołuje myśliwego, kiedy znajdzie się w jej pobliżu. Ogromna odwaga psa umożliwia polowanie na niedźwiedzia, rysia czy wilka. Jednak w polskich warunkach, z obiektywnej przyczyny ochrony zwierząt, a także kurczenia się pogłowia zwierzyny łownej, karelczyk może być używany w polowaniu na każdą zwierzynę z ptactwem włącznie. W Skandynawii i nie tylko, szereg w/w gatunków łownych jest na wymarciu i podlega określonym limitom odstrzału. Dlatego częściej karelskie psy można podziwiać podczas polowań na łosie, jelenie i dziki, a nie na niedźwiedzie, wilki czy rysie. Inteligencja, doskonały węch, wszechstronność tego psa (jest świetnym pływakiem) pozwala wykorzystać go do wszelkich polowań np na bażanty, kaczki jak i na zwierzęta futerkowe - sobole, kuny. Nazwa omawianego czworonoga może sugerować wyobrażenie ogromnego, ciężkiego psa. Dlatego ktoś może być zaskoczony kiedy ujrzy czworonoga wzrostu 50 - 60 cm i wadze dwudziestu paru kg. Jego siła fizyczna, a zarazem „siła ducha" pozwala jednak skutecznie przeciwstawić się, walczyć z przeciwnikiem znacznie potężniejszym. Obiegowa opinia wskazująca na porywczy charakter może być pewną nadinterpretacją. Jego znaczna gotowość do walki z innymi zwierzętami nie musi oznaczać potocznie rozumianej agresji. Wprawdzie, zwłaszcza zaczepiony przez innego psa nie odmówi bójki...W stosunku do ludzi nie jest agresywny. Wierny, przywiązany do swojej rodziny, włącznie z dziećmi. Nie lubi kiedy dzieci są dokuczliwe. Jednak nie posuwa się do jakiegokolwiek ich zagrożenia. Jest nieufny w stosunku do obcych. Jego walory obrońcy i stróża oceniane są jako umiarkowane gdyż przejawia rodzaj biernego oporu, a nie agresywnej obrony. Posiada osobowość niezależną, jego przewodnik powinien cechować się „aksamitną, ale silną ręką". To pies z charakterem i panowanie nad nim wymaga umiejętności odpowiedniego postępowania, wychowywania i układania. Wspomniana samodzielność w połączeniu z ogromną pasją łowiecką i potrzebą aktywnego spędzania czasu wskazuje, że nie jest to pies dla ludzi statycznych, domatorów. Ale nie każda forma aktywności jest odpowiednia. Np. bieganie w sportowym zaprzęgu, niejako ograniczającym samodzielność, nie jest dobra dla karelczyka. Długie spacery, jazda na rowerze, jogging - czyli dużo ruchu na powietrzu, w otwartej przestrzeni. Stąd wniosek - ten pies nie nadaje się do życia w warunkach miejskich ograniczeń. Optymalne warunki to dom położony na dużej działce, najlepiej w pobliżu lasu. Pamiętać jednak trzeba, że to bardzo inteligentny pies i ogrodzenie posesji powinno być solidnie wykonane, odpowiednio wysokie. Nasz bohater dysponuje ogromną inwencją i wykorzysta najmniejszą szansę ażeby urwać się i zakłusować... Pielęgnacja karelskiego psa na niedźwiedzie jest prosta - możliwie częste szczotkowanie i od czasu do czasu kąpiel z użyciem odpowiedniego szamponu. Wspomniane szczotkowanie, z użyciem grzebienia jest celowe ze względu na okresowe gubienie włosa (silnie linieje). Reasumując, karelski pies na niedźwiedzie jest wyjątkowo pięknym, niebanalnym przedstawicielem gatunku. Ze względu na pewną niezależność wymaga umiejętnego, konsekwentnego prowadzenia w szerokim pojęciu tego słowa. To nie jest pies ślepo wpatrzony w przewodnika i szkolenie w stylu „kapralski dryl" nie da oczekiwanych efektów i jest niedopuszczalne. Ogólne wrażenie. Karelski pies na niedźwiedzie ma sylwetkę wpisaną w prostokąt, nieznacznie dłuższy niż wyższy. Jego krzepka budowa, mocne umięśnienie, doskonałe ogólne wyważenie proporcji i dobre podparcie mocnych kończyn stwarza psa szybkiego i zwrotnego. Ogólna ekspresja, żywe wejrzenie, czarno białe umaszczenie, lekki ruch z naturalnym przejściem od kłusa do galopu - czyni z tego psa pięknego, niebanalnego towarzysza człowieka. Wszystkich, których ta rasa zainteresuje zachęcam do zapoznania się z w/w opracowaniem Pani Ewy Szeligi - Szeremety, a także szczegółami standardu rasy (FCI nr 48). Jan Borzymowski WORTAL zdjęcie: KARELSKI PIES NA NIEDŹWIEDZIE, GNU Free Documentation License, Version
Mogą być udomowione i wyszkolone, ale psy to w końcu zwierzęta. Co więcej, wiele z nich było hodowanych do celów brutalnych, takich jak polowania i obrona domu. Nic dziwnego, że każdego roku 4 miliony ludzi na całym świecie zostaje pogryzionych przez psy. Dlatego opracowaliśmy listę najniebezpieczniejszych ras psów na ten rok na „Niedźwiedź czy pies???” – pytanie postawione użytkownikom popularnego w Rosji portalu społecznościowego VKontakte przez pracowników schroniska „Nasz Dom” w Czelabińsku wywołało niemałą sensację. W końcu zwierzę poddano specjalistycznym badaniom, a przy okazji wyszło na jaw, że ma ono za sobą trudną przeszłość. Ubłocona, pozlepiana sierść, niezbyt masywna sylwetka – pies który 11 grudnia trafił do schroniska po odłowieniu przez hycla nie wyglądał okazale. Zwierzę z marszu stało się jednak sensacją w rosyjskich mediach społecznościowych za sprawą nietypowego wyglądu pyska – bardziej przypominał on bowiem łeb niedźwiedzia niż psa. Wykorzystując to podobieństwo, pracownicy działającego w Czelabińsku na Uralu schroniska, przedstawili nowego internautom nowego podopiecznego, pytając, czy to pies, czy niedźwiedź. Galeria: Pies czy niedźwiedź? Zwierze stało się sensacją w Rosji Chyba nie zdawali sobie wówczas do końca sprawy, jaką burzę wywołają. W komentarzach natychmiast rozgorzała dyskusja, a zdjęcia zwierzęcia obiegły rosyjskojęzyczne portale. Już po kilku dniach administrator profilu "Naszego Domu" na portalu VKontakte dementował wcześniejszy wpis, tłumacząc, że znajda to z całą pewnością pies. Sprawę ostatecznie rozstrzygnęły badania weterynaryjne, o których wyniku poinformowała jedna z pracownic schroniska, Julia Siergiejewa. Specjaliści ustalili, że pies najprawdopodobniej jest potomkiem kundla i przedstawiciela rasy chow chow. Lekarze doszli do takiego wniosku po zbadaniu języka psa, który miał charakterystyczny kolor. Więcej o jego przeszłości powiedziała Polina Kefer, jedna z wolontariuszek pracujących w „Naszym Domu”. – Pies jest w stanie ciężkiego stresu. Szukamy odpowiedzialnych i doświadczonych ludzi, którzy by się nim zajęli, ale na razie nikogo takiego nie znaleźliśmy – tłumaczyła kobieta, której wypowiedź cytuje portal „Siberian Times”. Zdaniem pracowników schroniska, zwierzę było przez długi czas ofiarą przemocy. Pies jest bowiem bardzo nieufny, stroni od ludzi i unika fizycznego kontaktu. – Ten pies to źle wyhodowany chow chow. „Dzieło” jednych z tych domorosłych hodowców, którzy udają, że mają rasowe zwierzęta. Gdy psy wyrastają na coś takiego, wyrzucają je jak zepsute zabawki – wyjaśniała Kefer. Lyt til Czemu Słowacja ma problem z niedźwiedziami (Dział Zagraniczny Podcast#200) - Dział Zagraniczny podcasten gratis på GetPodcast. DOJRZAŁE KINO Kino Pod Baranami środa, 22 czerwca 2016, godz. W środę (22 czerwca) o godzinie Kino Pod Baranami zaprasza dojrzałych widzów na film Piknik z niedźwiedziami - inteligentną i ciepłą komedię z gwiazdorską obsadą, w rolach głównych: Emma Thompson, Robert Redford i Nick Nolte. Kino Pod Baranami w każdą środę około godziny zaprasza widzów na Dojrzałe Kino – cykl spotkań skierowany do seniorów, podczas których mają okazję obejrzeć jedną z kinowych premier, wysłuchać prelekcji i podyskutować o dobrym filmie. Oczekiwanie na seans umila widzom drobny poczęstunek: kawa, herbata i ciasteczka. PIKNIK Z NIEDŹWIEDZIAMI | A WALK IN THE WOODS reż. Ken Kwapis, USA 2015, 105' Nagroda Oglethorpe'a (Stowarzyszenie Krytyków Stanu Georgia) za wybitne osiągnięcia w kinematografii promującej region (nominacja) Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Zurychu 2015 Festiwal Filmowy Sundance 2015 Laureaci Oscarów - Robert Redford, Emma Thompson, Mary Steenburgen oraz wyróżniony Złotym Globem, trzykrotny zdobywca nominacji do Nagrody Akademii - Nick Nolte, w najnowszej komedii twórców Małej Miss i Kobiety pragną bardziej. Doskonałe aktorstwo, inteligentny humor i moc wzruszeń, a w tle najpiękniejsze krajobrazy Ameryki. Sławny pisarz, Bill Bryson (Robert Redford), ani myśli o spokojnej emeryturze. Na przekór rodzinie i pięknej żonie (Emma Thompson) postanawia wybrać się w podróż życia. Zamierza przebyć na piechotę Szlak Appalachów - liczącą 2200 mil, malowniczą trasę łączącą stany Georgia i Maine. Nie mogąc znaleźć innych towarzyszy, Bryson zabiera na wyprawę dawno niewidzianego przyjaciela Katza (Nick Nolte), notorycznego podrywacza, dla którego ekspedycja jest sposobem na ucieczkę przed wierzycielami. Na szlaku szybko okazuje się, że dla każdego z podróżników słowo „przygoda” ma zgoła odmienne znaczenie. Film jest adaptacją bestsellerowej powieści Billa Brysona. Prace nad filmem trwały kilkanaście lat. Pierwotnie rolę towarzysza wędrówki Roberta Redforda miał zagrać Paul Newman. Zdjęcia do filmu kręcono na terenie parku stanowego Amicalola Falls w Georgii oraz wzdłuż autentycznego Szlaku Appalachów. Mile spędzony czas. Nie przestaniecie się śmiać. The Hollywood Reporter Najlepsza „kumplowska komedia” od lat. Redford i Nolte idealnie uchwycili, czym jest prawdziwa przyjaźń. Coś dla każdego - śmiech, miłość i emocje. Spotkania Dojrzałego Kina odbywają się co środę, w okolicach godziny BILETY dla seniorów: 12 zł Tatrzańskie niedźwiedzie powoli przygotowują się do zimy, w związku z czym coraz częściej można je spotkać w rejonie ludzkich osiedli podczas poszukiwania pożywienia. Tatrzański Park Narodowy apeluje o usuwanie opadłych drzew oraz zabezpieczanie śmietników, które przyciągają drapieżników. Karelski pies na niedźwiedzie to rasa, która za zadanie ma wywęszyć zwierzynę, a następnie naprowadzić na cel myśliwego. Trzeba jednak wiedzieć, że mimo iż mamy do czynienia z psami wyjątkowo efektownymi, pięknymi, to jednak dość trudno je zaadaptować do domowych warunków. Niezwykle młoda rasa psów, która oficjalnie została odkryta dla kynologii przez Finów. Działo się to w czasie, kiedy na tereny Finlandii przybywali uciekinierzy z Rosji, wraz ze swoimi psami, których chcieli uniknąć prześladowań ze strony Bolszewików. Wojenna pożoga prawie w całości przyczyniła się do eliminacji rasy tzw. karelczyków. Dlatego w okresie powojennym Finowie włożyli ogromne siły, aby skutecznie odbudować rasę. Wzorzec karelskich psów na niedźwiedzie został ustanowiony w 1945 roku. Jeżeli mowa o historii rasy na terenie Polski, to pierwsze psy pojawiły się w naszym kraju w latach 60. XX wieku. Karelskie psy na niedźwiedzie cieszyły się powodzeniem wśród myśliwych, co oczywiście nie dziwi, z uwagi na ich umiejętności. Charakter rasy i umiejętnościWychowanie oraz szkolenie karelskich psów na niedźwiedzieZdrowie karelskich psów na niedźwiedziePrawidłowe odżywianieZabiegi pielęgnacyjneDla kogo to odpowiednia rasa?Zalety i wadyWzorzec:Karelski pies na niedźwiedzie – grupa V FCI, sekcja 2, nr wzorca 48 Charakter rasy i umiejętności Mówi się, że psy tej rasy chadzają własnymi ścieżkami. Trudno oczekiwać, że karelski pies na niedźwiedzie będzie ślepo słuchał się swojego pana, a także reagował na wszystkie jego polecenia. Karelczyk nigdy nie będzie wymagała od właściciela stałej opieki, a także oddania uczuciowego. Naturalnie potrafi być serdeczny, odwzajemniać pozytywne zachowania właściciela. Z drugiej strony bardzo łaknie stworzenia mu własnej przestrzeni, w której będzie czuł się znakomicie. Wśród umiejętności, skoro mowa o typowym psie myśliwskim, należy wymienić wytrwałość, szybkość, skoczność, a także znakomity węch i zwinność. Wychowanie oraz szkolenie karelskich psów na niedźwiedzie Jeżeli ktoś uważa, że karelski pies na niedźwiedzie zostanie szybko i skutecznie ujarzmiony, to grubo się myli. Psy tej rasy cenią sobie przecież niezależność, a dodatkowo są nad wyraz inteligentne. Z tego też powodu umiejętne, efektywne szkolenie i wychowanie wymaga naprawdę sporych umiejętności i zainwestowania czasu. Osoby, które zabierają się za wychowanie oraz szkolenie karelczyków powinny posiadać ogromne pokłady cierpliwości. Kto nie ma niezbędnego doświadczenia w wychowywaniu, szkoleniu psów, nie powinien brać się za karelskie psy na niedźwiedzie. Błędne podejście do tematu może sprawić, że zostanie wychowany pies agresor, co będzie niebezpieczne w przyszłości. Zdrowie karelskich psów na niedźwiedzie Nie trzeba obawiać się o zdrowie karelczyków. Tak naprawdę jedyne schorzenia, z jakimi właściciele tych psów mogą się zetknąć to tzw. choroby endokrynne. Prawidłowe odżywianie Ogromną zaletą karelskich psów na niedźwiedzie jest to, że nie wymagają dostarczania nie wiadomo jak skomplikowanej i starannie przygotowanej żywności. Można im przygotować posiłki w oparciu o standardowe karmy. Psom tej rasy nie zaszkodzi również jedzenie tradycyjne, przygotowane przez właściciela. Zabiegi pielęgnacyjne Prostota zabiegów pielęgnacyjnych to ogromna wygoda dla posiadaczy karelczyków. Wystarczy raz na jakiś czas przeprowadzić dobre rozczesanie. Dla kogo to odpowiednia rasa? Skoro mowa o psach myśliwskich, to należy wykorzystywać umiejętności myśliwskie w stu procentach. Karelskie psy na niedźwiedzie są doskonałe dla myśliwych. Wymagają aktywności i spędzania czasu na świeżym powietrzu. Tego też wymaga się od właściciela. Każdy, kto planuje posiadanie takiego psa w domu, powinien sobie ten pomysł wybyć z głowy. Również osoby, które nie posiadają doświadczenia z psami, nie są cierpliwe, nie potrafią pracować nad wychowaniem i szkoleniem psa, nie powinny interesować się karelczykami. Nie zaleca się również karelskich psów na niedźwiedzie trzymać w domach, gdzie są dzieci. Z uwagi na swój charakter nie zawsze będą miały ochotę na zabawy serwowane przez najmłodszych. Zalety i wady Jakie zalety posiadają karelczyki? Na pewno mowa tutaj o niezwykle wysokiej inteligencji. Psy te posiadają także doskonały węch, słyną z ogromnej wytrzymałości oraz siły. Pies myśliwski, który znakomicie orientuje się w terenie. O jakich zaś wadach należy pamiętać przy karelskich psach na niedźwiedzie? Trudne do wychowania i wyszkolenia. Mają uparty i niezależny charakter, przez co nie są typem psa domatora. Wzorzec: Karelski pies na niedźwiedzie – grupa V FCI, sekcja 2, nr wzorca 48 Kraj pochodzenia: Finlandia Wielkość: psy – 57 cm, suki – 52 cm Waga: psy – 25-28 kg, suki – 17-20 kg Szata: twarda, prosta, na grzbiecie, karku i udach nieco dłuższa; bardzo gęsty i miękki podszerstek Maść: czarna (niekiedy z lekko brązowym odcieniem); na szyi i głowie wyraźne białe znaczenia Długość życia: 10-12 lat Odporność na warunki atmosferyczne: wysoka Koszty utrzymania: 200-250 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem: 1200-2000 zł Wyświetlenia: 308 Sabina, stara niedźwiedzica, która "została napadnięta na swoim wybiegu przez dorosłego mężczyznę, fizycznie wyszła z tego zdarzenia bez szwanku, ale jest mocno zestresowana (…) jest niedźwiedziem o przeszłości cyrkowej i do obecności ludzi jest przyzwyczajona, jednak absolutnie nie spodziewała się ataku ze strony człowieka.
Karelski pies na niedźwiedzie ma mocno rozwinięty instynkt łowiecki i uwielbia polowanie. Jest to pies pasterski oraz zaganiający inne zwierzęta. Pochodzi z Finlandii, żyje 11 do 13 lat, jest zatem zwierzakiem raczej długowiecznym. Jest odważny, nieustępliwy, ale jednocześnie ostrożnym. Jest także niezależny. Potrafi być agresywny w stosunku do innych psów. Waży 20 do 23 kilogramów. Należy do psów średniej wielkości. Najczęściej są czarne, mają białą kamizelkę na gorsie. Dzisiaj z tym psem poluje się na łosie w Finlandii, a w Polsce na dziki. Jest to pies samodzielny, nie ulega człowiekowi, ma tendencje do dominowania. W stosunku do ludzi jest przyjazny, ale potrafi też być uparty. Człowiek może go jednak dobrze wytresować, stosując odpowiednie metody. Pierwsze psy tej rasy dotarły do Polski w latach sześćdziesiątych XX wieku. Po II wojnie światowej w Finlandii było tylko 40 psów tej rasy, ale szybko rasa została odbudowana. Nie znoszą samotności, potrzebują aktywności fizycznej, o czym ich właściciel musi zawsze pamiętać. Jeden długi spacer dziennie to konieczność. Bez niego psy będą osowiałe i zaczną tyć. Karelski pies na niedźwiedzie opis – zdjęcie ze strony Ceny szczeniąt rodowodowych karelskiego psa na niedźwiedzie kształtują się od 1200 do 2500 zł. Różnice w cenie uzależnione są najczęściej od stopnia doświadczenia hodowcy w prowadzeniu tej rasy, a także od tego, od jakich rodziców pochodzi dany miot szczeniąt. Kupno psa w dużo niższej cenie oznacza natomiast, że zwierzak pochodzi z niepewnego źródła i może być tylko psem w typie rasy. Karelski pies na niedźwiedzie hodowla Hodowla karelskich psów na niedźwiedzie to najlepsze miejsce, w którym można kupić psy tej rasy. Doświadczeni hodowcy wiedzą, jak rozmnażać zwierzęta, dbać o ich zdrowotność oraz socjalizować je już od maleńkości. Kupno psa z hodowli to gwarancja, że będzie on zdrowy, pochodzący od sprawdzonych rodziców i w dorosłym życiu ujawni wszystkie pozytywne cechy tej rasy. Pies karelski sprzedam Sprzedaż karelskich psów na niedźwiedzie prowadzona jest przede wszystkim przez doświadczone i sprawdzone hodowle. Widząc ogłoszenia o sprzedaży piesków tej rasy warto upewnić się, skąd dokładnie pochodzą i czy hodowca ma doświadczenie w prowadzeniu tak wymagających psów. Kupno psa z niesprawdzonego źródła może być początkiem kłopotów nowych właścicieli. Karelski pies na niedźwiedzie kupie Osoby, które chcą kupić karelskiego psa na niedźwiedzie, powinny zdawać sobie sprawę z tego, że są to bardzo wymagające psy. Nie warto kupować psa, jeśli zamierza się trzymać go w bloku – potrzebuje on bowiem dużej dawki ruchu i aktywności. W czterech ścianach może być trudny do ułożenia i prowadzenia, a przy tym z niedoboru ruchu może wykazywać skłonności niszczycielskie. Karelski pies na niedźwiedzie cena – zdjęcie ze strony Karelski pies na niedźwiedzie opinie Karelski pies na niedźwiedzie świetnie dogaduje się z dziećmi i może być bardzo dobrym psem rodzinnym. Jednak absolutnie nie nadaje się do życia w mieście lub w bloku. Najlepiej czuje się na wsi lub na terenach podmiejskich w domu z ogrodem. Właściciele psów tej rasy podkreślają również, że psiaki bywają dosyć uparte i mają trudny do ułożenia charakter. Potrzebują doświadczonego właściciela, znającego się na prowadzeniu psów. Karelski pies na niedźwiedzie opis Karelski pies na niedźwiedzie był pierwotnie wyhodowany, aby pomagać człowiekowi w polowaniu na duże zwierzęta. Jest to pies myśliwski, bardzo inteligentny i doskonale orientujący się w terenie. Jest średniej wielkości, ma krzepką budowę ciała oraz czarno-białe umaszczenie. Jest to pies bardzo aktywny o silnym instynkcie myśliwskim, potrzebuje sporej dawki codziennego ruchu. Karelski pies na niedźwiedzie szczeniak Szczeniaki karelskiego psa na niedźwiedzie są bardzo ruchliwe i aktywne. Od maleńkości powinny być socjalizowane zarówno z człowiekiem, jak i innymi zwierzętami. W przeciwnym razie mogą bowiem w dorosłym życiu być agresywne wobec innych psów. Psy tej rasy mają dosyć trudny charakter, dlatego od szczeniaka potrzebują stanowczego prowadzenia przez doświadczonego opiekuna. Czy spodobał się Tobie powyższy artykuł? Zostaw po sobie komentarz. Nie wymagamy logowania w celu komentowania newsów. Czytając tekst powinieneś zapoznać się z karelski pies na niedźwiedzie cena, karelski pies na niedźwiedzie hodowla, karelski pies na niedźwiedzie kupie, pies karelski sprzedam, karelski pies na niedźwiedzie opinie, karelski pies na niedźwiedzie opis, karelski pies na niedźwiedzie szczeniak, karelski, pies karelski, karelski pies na niedźwiedzie, karelski pies. Zapraszam do przeczytania innych artykułów.
. 443 422 91 6 180 96 297 18

pies do walki z niedzwiedziami